Το φθινόπωρο του 1953 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο. Ήμουν 18 χρόνων και ήταν ποιήματα. Χρειάστηκαν άλλα 12 χρόνια για να βγει το δεύτερο – πάλι με ποιήματα. Aκολούθησαν δεκάδες άλλα – τόσα πολλά (57) και (φαινομενικά) τόσο ετερόκλιτα, που δημιούργησαν σύγχυση. Όχι τόσο στους αναγνώστες, όσο στους σοφολογιότατους. Εκτός από ποιήματα και πεζά, έχω γράψει φιλοσοφικές μελέτες, σάτιρες, ένα θεατρικό, δοκίμια για την λογοτεχνία και την τεχνολογία και πλήθος χρονογραφήματα. Όλα αυτά είναι ένα ενιαίο σύνολο δεμένο με τις ίδιες αξίες: π. χ. η αντιδογματική φιλοσοφία με τις αδούλωτες γάτες και την απελευθερωτική τεχνολογία. Αυτή η ανθολογία (50 χρόνια κομμάτια, θα έλεγε ο Σαββόπουλος) προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα: τι συγγραφέας είμαι; Έχω επιλέξει εδώ κείμενα από όλα τα είδη, με μία προϋπόθεση: να είναι σύντομα και αυτοτελή. Δεν έχω τεμαχίσει βιβλία. Έτσι δεν θα βρει κανείς εδώ αποσπάσματα από την «Δυστυχία του να είσαι Έλληνας», την «Χαμένη Τάξη», «Το Απόλυτο και το Τάβλι», τον «Έλληνα Βούδα» ή τους τρεις τόμους της αυτοβιογραφίας μου (εκτός από ένα κομμάτι – την «Θεία Μίκα» – που είχε κυκλοφορήσει πριν, ανεξάρτητο). Αντίθετα όμως, θα βρει κείμενα από βιβλία που δεν κυκλοφορούν πια, ή από ειδικές εκδόσεις (π. χ. από το φωτογραφικό μου λεύκωμα «Το Φως των Ελλήνων»), από συλλογές πεζών και ποιημάτων και μερικά ανέκδοτα. Η επιλογή έγινε με ένα κριτήριο – το δικό μου. Όσα μου άρεσαν ακόμα όταν τα ξαναδιάβασα Ελπίζω λοιπόν – για να επανέλθω στο ερώτημα που έθεσα πριν – οι αναγνώστες αυτού του βιβλίου να απαντήσουν: ο Δήμου είναι ένας συγγραφέας που γράφει πολλά και διάφορα – αλλά τα γράφει καλά. Καλοκαίρι 2003