ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ Ο ΒΟΘΡΟΣ Απ’ τα μπαλκόνια του Άγιου Όρους κρέμονται άγγελοι με πανό με παπα-άρειους δικηγόρους πέφτουν τα δίκια μας στο κενό ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, η Κενή Διαθήκη γράφεται με έψιλον και είναι άδεια. Και γεμάτη να ήτανε, δώρο-άδωρο! Η ακυρότητά της είναι πασιφανής και αυταπόδεικτη. Μετά την απομάκρυνση εκ του τάφου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ποια διαθήκη, κύριος, εδώ μιλάμε ότι αμφισβήτησες μόνος σου το θάνατό σου! Ή ανάσταση θα ’χουμε ή πεθαμένο με διαθήκη. Όχι και τον παπά χορτάτο και την πίτα ολόκληρη. Άλλωστε, η πίτα είναι του Αγίου Φανουρίου, με φανερά ούρα πασπαλισμένη, διότι η φυσική αμμωνία έχει ιδιαίτερη γεύση. Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου φτιαγμένο από πηλό που πούλησε τ’ άντερά του, διότι ο νάνος πάντα κλέβει την παράσταση στο τσίρκο. Τυχαία νομίζεις ότι λιβανίζουνε κατά κόρον οι νεωκόροι στις εκκλησίες; Για να μη φλομώσει το χριστεπώνυμο πλήθος από τις μυρωδιές της αρτοκλασίας, γι’ αυτό θυμιατίζουνε. Τα αξεσουάρ της ορθοδοξίας θέλουνε μελέτη και ανάλυση. Τσάμπα ρίχνουνε, νομίζεις, τόσο κλάμα οι εβραίοι μπροστά στη μάντρα; Κλαίνε με το αζημίωτο, έχω να σου πω. Διότι τα γέλια τους, κατ’ επέκτασιν, δεν τα σπαταλάνε! Τα βάζουνε σε κονσέρβες και τα πουλάνε στους Αμερικάνους για τις κωμωδίες τής τηλεόρασης. «Τα κάνω όλα» είπε η δεκαοχτάχρονη οντισιονοπούλα με το ανύπαρκτο φουστανάκι και το καλτσόν με την τριχωτή μαύρη στάμπα να σηματοδοτεί την απουσία εσώρουχου. Φέρτε μου κοινωνικά θέματα να τα πουλήσω, να καταλάβω, να καζαντίσω, διότι δεν μπορεί ο Χαρδαβέλλας να μονοπωλεί τον ανθρώπινο λόγο! Έχουμε κι εμείς κώλο να δείξουμε, με γυαλιά και ακράτεια ήθους. Αντί, λοιπόν, όπως παλαιά, να έχει κάθε σπίτι την αυλή του και το πηγάδι του, δώσαμε απερίσκεπτα την αυλή στους εργολάβους, και το πηγάδι το κάναμε βόθρο. Με αποτέλεσμα, να κατουράμε στο πηγάδι και να πίνουμε νερό από τις ίδιες σωλήνες, όπως τα πρεζάκια ξεδιψάνε με την ίδια σύριγγα. Η αποσύνθεση των κουφαριών των μαραθωνομάχων μέσα στη λίμνη του Μαραθώνα έχει προ πολλού σταματήσει να επηρεάζει τη σύνθεση του πόσιμου ύδατος. Η γερμανική ούλεν έχει βάλει φίλτρα, και μαζί με το χλώριο των εκσυγχρονιστών κυβερνώντων κάνανε το νερό φαρμάκι. Θα ήτανε ευχής έργο να μπορούσε να αντέξει το βαλάντιο του απλού εργαζόμενου το έξοδο κατανάλωσης εμφιαλωμένου νερού από πηγές των Ιμαλαΐων, του Αραράτ και του Κιλιμάντζαρο. Φευ, όμως, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η αλυσίδα έφυγε από τα πόδια των δουλοπάροικων κι έγινε αλυσίδα παραγωγής στα εργοστάσια. Ο δούλος έγινε εργάτης, και ο εργάτης, υπάλληλος άνεργος που παρακαλάει να ξαναγίνει δούλος και φτου κι απ’ την αρχή. Σ’ αυτό το «φτου» να σταθούμε λίγο, που δεν πρέπει να πηγαίνει χαμένο στη λάσπη! Στα μπούτια μας πρέπει να φτύνουμε, γιατί είναι και το καλύτερο λιπαντικό για να μη συγκαίονται. Τα ψαγμένα παλικάρια γνωρίζουν ότι όσο και καλή να είναι η ποιότητα της βαζελίνης, δεν μπορεί να συγκριθεί με το σάλιο που κάνει τον πόνο γλυκό και τις γυναίκες αθάνατες. Τεχνολογία ή θάνατος, για να το πω με άλλα λόγια, χωρίς προσωπικές αιχμές που εύκολα παρεξηγούνται από τους επιπόλαιους παπαράτσι. Το μέγεθος παίζει κι αυτό τον ρόλο του, αλλά όχι να το κάνουμε θεό και να το προσκυνάμε. Δηλαδή, ο ουρανός ξύνεται και μόνος του, δεν έχει ανάγκη από τα μεγαθήρια με τα τετρακόσια πατώματα να υψώνονται με αυθάδεια ανάμεσα στους αεροδιαδρόμους. Παν μέτρον άχρηστον, όταν μετράει μεγέθη και όχι ουσία. Ο χορός επιβάλλεται να αλλάξει χώρο, να βγει από τα σκοτεινά χοροπηδάδικα με τα λέιζερ και να αρχίσει πάλι να σχολιάζει καυστικά τα τεκταινόμενα. Ο θεός που βγαίνει με τις μουντζούρες από τη μηχανή, θέλει να πλυθεί και να ξεμουδιάσει. Αλλιώς, η δουλειά δεν πρόκειται να γίνει, ο κόσμος να χαλάσει. Είναι σαν να κάνεις χαλάουα στη Λάση, και να βγει άτριχη να κάνει τα κόλπα της. Θα φρικάρει το παιδομάνι κι άντε μετά να το συμμαζέψεις. Άμα τα βάλεις κάτω και σκύψεις κι εσύ ταπεινά από πάνω τους, θα διαπιστώσεις ότι με τους αρχαίους ημών προγόνους μάς χωρίζουν μόνο καμιά εβδομηνταριά γενιές. Ο παππούς, του παππού, του παππού σου, ο Ευριπίδης, ο Όμηρος, ο Εφιάλτης, και πάει λέγοντας. Η φάρσα επαναλαμβάνεται επ’ άπειρον αλλά έχει τη δυναμική της, και πάνω απ’ όλα την πλάκα της. Οι πλάκες, βέβαια, μετακινούνται και πλησιάζουν η μία την άλλη επικίνδυνα. Οι μυθολογικά ενημερωμένοι δεν θα πάνε να περάσουνε ανάμεσα χωρίς πρώτα να στείλουνε το περιστέρι για να μελετήσουνε τους χρόνους του εχθρού! «Τα κάνω όλα» επανέλαβε η οντισιονοπούλα, ημίγυμνη και προκλητική μπροστά στα τρεχούμενα σάλια του συνεργείου. Και πράγματι, το εννοούσε. Ζήτησε να χαμηλώσουνε τα φώτα και να δυναμώσει η μουσική. Σηκώθηκε, άρπαξε το κεφάλι της μάνας της και το έχωσε βαθιά ανάμεσα στα πόδια της. Την κράτησε σφιχτά, μέχρι που σταμάτησε και ο τελευταίος σπασμός. Μετά σηκώθηκε, έκανε νόημα για κοντινό και αμόλησε την προβαρισμένη της ατάκα: «Εμένα που βλέπετε, η μάνα μου είναι η τέχνη».