http://www.timelink.gr στις 13-11-2017

Ο παγκοσμίως γνωστός αργεντινός συγγραφέας, ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής Χόρχε Μπουκάι σε ένα ακόμη υπέροχο βιβλίο ,αυτή τη φορά μαζί με τον γιό του.

Ένα πραγματικά φανταστικό βιβλίο που πρέπει να μελετήσουν προσεκτικά οι γονείς!

Οι δύο «συνάδελφοι» ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές προτείνουν μια «Εργαλειοθήκη για τη συντήρηση μιας δύσκολης σχέσης» μέσα από το πρίσμα της επιστήμης τους και της μεταξύ τους σχέσης.

"Εξαιρετικό βιβλίο από δυο ξεχωριστούς ψυχοθεραπευτές, πατέρας κ γιος.Σπουδαίο το γεγονός ότι παραθέτει ο καθένας προσωπικές ιστορίες, προσωπικά βιώματα και λύσεις ως επαγγελματίες αλλά και ως γονείς !Στο βιβλίο τονίζεται η ιδιότητα του γονέα και των δυο, γεγονός που τους κάνει ξεχωριστούς".

Καλλιόπη Κρανιώτη Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος

Τα βιβλία του Μπουκάι έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα διεθνώς. Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι ότι γράφει απλά και λιτά, με παραδείγματα και με παραβολές.Χρησιμοποιεί τα παραμύθια σαν διδακτική μέθοδο και αυτό αρέσει στον κόσμο.

Μιλάει για τον εαυτό μου και όχι για εκείνους, και αυτό τους αρέσει. Και μιλάει για όσα φάνηκαν σε εκείνον χρήσιμα και όχι για όσα θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμα σε άλλους. Και κυρίως γράφει για να τον καταλάβει η μαμά του! Και είναι αλήθεια. Η μητέρα του πήγε λίγες τάξεις του δημοτικού.Αρχισε να απολαμβάνει το διάβασμα μετά τα 30, κυρίως μέσα από τα δικά του κείμενα. Μερικές φορές τού έλεγε «δεν καταλαβαίνω τίποτα». Και της εξηγούσε. «Και γιατί δεν γράφεις όπως μου τα εξηγείς;» ήταν η απάντηση.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Μια μέρα , σ'έναν τοίχο του Μπουένος Άιρες εμφανίστηκε ένα τεράστιο γκράφιτι που έλεγε:

"Κάλλιο να΄χεις παιδιά παρά γονείς".

«Ο πατέρας μου μ' έμαθε να παίζω σκάκι όταν ήμουν έξι χρόνων. Έβγαλα το δημοτικό θεωρώντας τον έναν από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του σκακιού, και μου άρεσε πολύ να παίζω μαζί του. Καμιά φορά μ' άφηνε να τον κερδίζω, κι εγώ το ήξερα πως μ' άφηνε να τον κερδίζω. Πενήντα χρόνια αργότερα, πότε ο ένας και πότε ο άλλος, προτείναμε να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι και το ευχαριστιόμασταν πολύ… Καμιά φορά τον άφηνα να με κερδίζει, κι εκείνος το ήξερε πως τον άφηνα να με κερδίζει.»

Ντέμιαν Μπουκάι

Ο Χόρχε και ο Ντεμιάν Μπουκάι συζητούν για την πρώτη, την κρισιμότερη και πιο καθοριστική σχέση της ανθρώπινης ύπαρξης: αυτήν που συνδέει τους γονείς με τα παιδιά τους. Προσπαθώντας να εκφράσουν τη δική τους άποψη στα αιώνια ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, δε διστάζουν να διαφωνήσουν και δεν προσπαθούν να καλύψουν τις διαφορετικές τους απόψεις. Τι σημαίνει να είσαι γονέας; Ποιος ο λόγος να γίνεις; Τι είναι αυτό που καθιστά κάποιον «περισσότερο γονέα» από κάποιον άλλο;

Τι σημαίνει «είμαι πατέρας» και τι «είμαι μητέρα»; Με αφετηρία την επαγγελματική τους εμπειρία ως ψυχίατροι και ψυχοθεραπευτές, προσεγγίζουν το θέμα της πατρότητας και συμφωνούν ότι από τη στιγμή που αποκτάς ένα παιδί, πέρα και έξω από τη βιολογική σχέση που σε συνδέει μαζί του, καλείσαι να εκπληρώσεις μια λειτουργία που προϋποθέτει πως αισθάνεσαι, σκέφτεσαι και ενεργείς ως γονέας.

Ο αναγνώστης θα βρει μία κατηγοριοποίηση των διαφόρων «τύπων γονέων» που συνήθως εντοπίζουμε στη σύγχρονη κοινωνία (αμελείς, αυταρχικοί, πολιτικά ορθοί κ.λπ…) καθώς και μερικές απόψεις για το πώς μπορούμε να χτίσουμε με τα παιδιά μας τον τύπο σχέσης που επιθυμούμε.

Ο Χόρχε Μπουκάι σχολιάζει το Γονείς και παιδιά ως εξής:

«Αυτή η εργαλειοθήκη για τη συντήρηση μιας δύσκολης σχέσης νομίζω ότι είναι το καλύτερό μου βιβλίο (και ίσως και το χρησιμότερο) ακριβώς γιατί λειτουργεί όπως τα εργαλεία. Θα μου άρεσε να μάθω ότι χρησίμευσε σε ανθρώπους που σκέφτονται να γίνουν γονείς, και ότι βοήθησε με κάποιον τρόπο στην απόφασή τους να το τολμήσουν.»

Διαβάστε ένα απόσπασμα:

Ποια είναι ,λοιπόν, η ουσία του να είσαι γονέας;

Τι είναι αυτό που μας μετατρέπει σ’αυτό ακριβώς; Για να απαντήσουμε στην ερώτηση θα χρησιμοποιήσουμε,κατά κάποιον τρόπο, την ίδια «συγκριτική» μέθοδο που χρησιμοποίησε ο μικρός της ιστορίας μας για να ξεχωρίσει τι είναι τηλέφωνο και τι δεν είναι-ακόμα κι αν μοιάζει. Το 2010 έκανε πρεμιέρα μια ταινία που λεγόταν The kids are all right(Τα παιδιά είναι εντάξει), όπου εμφανίζονται-λες και φτιάχτηκαν για το θέμα μας_ ένα πρόσωπο που μοιάζει με πατέρα αλλά δεν είναι , κι ένα άλλο που δεν μοιάζει, αλλά ταιριάζει απολύτως στο ρόλο. Η ιστορία επικεντρώνεται σε μια οικογένεια που αποτελείται από το ζευγάρι Νικ και Τζουλς, δύο γυναίκες παντρεμένες μεταξύ τους, με δύο παιδιά, την Τζόνι (ένα κορίτσι 18 χρόνων)και τον Λέιζερ (έναν νεαρό 15).Εξαρχής μαθαίνουμε ότι η σύλληψη και των δυο παιδιών έγινε με τεχνητή γονιμοποίηση από το σπέρμα του ίδιου δότη(όπως συχνά γίνονται τα πράγματα στο σινεμά). …Ο Πολ , ο δότης του σπέρματος ,είναι ένας άντρας ελαφρώς ανώριμος, που οδηγεί μηχανή και διευθύνει ένα μαγαζί βιολογικών τροφίμων.Στην ερωτική του ζωή περνάει από τη μια σχέση στην άλλη, χωρίς σοβαρούς δεσμούς.Ωστόσο, το τηλεφώνημα της Τζόνι του ξυπνάει την περιέργεια κι αποφασίζει να συναντηθεί με τα παιδιά. Η επαφή επηρεάζει διαφορετικά και με απρόσμενο τρόπο το κάθε παιδί…

Γεωργία Χάρδα