ΙΟΥΛΙΟΣ Καίσαρ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ Αυτοκράτωρ «ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΔΕΝ υπάρχουν ειδήσεις...» «Ποιος το 'πε αυτό;» «Ο Eco...» «Και τον Ιούλιο...;» «Ελάχιστες... μια και προηγείται του Αυγούστου...» «Το είπε ο ίδιος;» «Συνάγεται...» «Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν συνεχίζεται η ζωή;» «Ασφαλώς...» «Δεν υπάρχουν συμβάντα, γεγονότα;» «Υπάρχουν, αλλά δεν συνυπολογίζονται...» «Επομένως, οι ειδήσεις έχουν προστιθέμενη συναισθηματική αξία...;» «Ναι, γιατί οι ειδήσεις υπάρχουν μόνον εφόσον υπάρχει δέκτης...» «Θες να πεις ότι, και τον Ιανουάριο ακόμα, αν δεν υπήρχαν δέκτες, δεν θα υπήρχαν ειδήσεις;» «Μάλλον...» «Μήπως οι ειδήσεις κατασκευάζονται;» «Η παρουσίαση και μόνο εμπεριέχει αναγκαστικώς και την κατασκευή.» «Οι ειδήσεις δεν είναι τα νέα;» «Μόνο με την έννοια των παλιών που επαναλαμβάνονται... Κάθε δελτίο ειδήσεων εμπεριέχει κάτι που έχει συμβεί και στο παρελθόν, και τώρα επανανεμφανίζεται.» «Και σε τι χρησιμεύουν;» «Προσφέρουν τη θαλπωρή της επανάληψης... τη σιγουριά ότι μπορούμε ν' αντέξουμε ό,τι έχουν υποστεί, δει, ακούσει άλλοι πριν από μας...» «Άρα, τι είναι ειδήσεις;» «Όλα όσα θέλουμε ν' ακούσουμε...»

"Ζούμε σε μια εποχή που κάθε συμβάν μπαίνει αυτομάτως στο μικροσκόπιο, αναλύεται σε φανταστικό εργαστήριο και εν τέλει, δημοσιοποιείται μεγεθυμένο δημιουργώντας τεχνητούς κανόνες μέσα από εξαιρέσεις και μετατρέποντας την απλή περίπτωση σε σύνδρομο. Έτσι, το ασήμαντο κατονομάζεται και ομαδοποιείται, ενώ μέσα στην αφθονία της πληροφορίας το περιπτωσιολογικό αποκτά χρηστική ιδιότητα, ρυθμίζοντας συμπεριφορές. Πώς να αντιδράσει ο μέσος άνθρωπος;". Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο "Tragicomedia" του Γιάννη Ευοταθιάδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Opera. Η αμφίσημη ανάγνωση του τίτλου (Τρατζικομέντια ή Τραζικομίντια;) προσδιορίζει την πρόθεση του συγγραφέα να εισχωρήσει, συνήθως σοβαρά και ενίοτε ευτράπελα, στην κοινωνία του θεάματος και να καταγράψει τους μηχανισμούς μέσα από τους οποίους παράγεται η σύγχρονη ενημερωτική ψυχαγωγία. Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας μας παρουσιάζει μια ενότητα που κατά καιρούς δημοσιεύτηκε στον Τύπο αποσπασματικά και αφορούσε τη σχέση ανθρώπου-Μέσου μηνύματος. Ο ίδιος δεν μπορεί να ονειρευτεί μια ραδιοφωνική τηλεόραση. Οι κώδικες της τηλεόρασης είναι δεδομένοι και το σημαίνον εν προκειμένω είναι η εικόνα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των Μέσων σήμερα είναι η ποσότητα της πληροφορίας που ακατέργαστη συσσωρεύεται στους δέκτες, άρα, όπως μας λέει ο ίδιος, το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα δεν είναι τόσο το μήνυμα όσο η αναπαραγωγή του μηνύματος από τον ίδιο δέκτη. Μαρίας Ανθη Σύγχρονη Διαφήμιση 27 Μαίου 1999 Τι σχέση έχει το πουλί του Σκόμπι με τη Μόνικα Λιουίνσκι ή η αφίσα του Τσε με τον Ρωχάμη; Πώς συνδέεται ο Ντίνο Ράτζα με το σύστημα υγείας; Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος υπόσχεται Λαούς με Πετραχήλια και πώς σκοράρει ο Κώστας Φρατζέσκος; Ποιοι είναι οι Παπαράτσι των Ανωνύμων και τι βλέπουν μέσα από Φεγγίτες και Παράθυρα; Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει 50 και πλέον χρονογραφήματα που δημοσιεύτηκαν κατά το διάστημα 1996-1999 στα περιοδικά "Status", "Tempo-Newsweek" και "4 Τροχοί". Ο συγγραφέας εισχωρεί οτην -άτιμη- κ(ε)οινωνία του θεάματος και στα χαρακτηριστικά των ΜΜΕ. Σχολιάζει με καυστικό και ταυτόχρονα ευρηματικό τρόπο πρόσωπα και πράγματα που μας απασχολούν τακτικά ή μας απασχόλησαν σε κάποια φάση της τηλεοπτικής κυρίως επικαιρότητας των οκτώ παρά δέκα. Ξεφεύγει όμως και από τα του ελληνικού χώρου, σχολιάζοντας τους μηχανισμούς της παγκόσμιας ενημερωτικής ψυχαγωγίας. Η αμφίσημη ανάγνωση του τίτλου (Τρατζικομέντια ή Τρατζικομίντια;) υπογραμμίζει απλώς ότι, κατά μία έννοια, κωμικοτραγωδία είναι η επιτομή του νεοελληνικού βίου μας. Γράφει ο συγγραφέας στην πρώτη σελίδα: ΤΟ ΜΕΣΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ. "Έχεις μέσο;" ρωτά και του κλείνει το μάτι. Ο άλλος το 'πιάσε το μήνυμα! Ο Γιάννης Ευσταθιάδης σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες. Ασχολείται με τη δημοσιογραφία και την εφηρμοσμενη επικοινωνία. Αρθρογραφεί συστηματικά στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο και έχει γράψει τηλεοπτικά σενάρια για την κρατική τηλεόραση. Δάνος Δανιηλίδης